Trablusgarp Savaşı

Var olan ekonomik ve siyasi sıkıntıların üzerine Meşrutiyetin tekrar ilan edilmesi iç karışıklıkları hat safhaya ulaştırdı. Birliğini geç oluşturan İtalya’nın iştahını kabartan bu durum Osmanlıyı potansiyel bir sömürge yapıyordu. İtalya, Rusya ve Avusturya ile anlaşmalar yapıp İngiltere ve Almanya’nın da kendisine beis olamayacağını anladığı zaman 28 Eylül 1911 de Bab-ı Ali’ye nota vererek Trablusgarp ve Bingazi’nin iyi yönetilmediğini burada yaşayan yabancılara kötü davranıldığını bahane göstererek buraları boşaltmasını istedi. Osmanlı 29 Eylül 1911’de ret cevabına karşılık İtalya aynı gün Osmanlıya savaş açtı ve Osmanlının kuzey Afrika’daki topraklarına asker çıkarmaya başladı. Osmanlı’nın burayı savunacak gücü yoktu ancak Mustafa Kemal, Enver Bey ve Fethi Bey gibi cesur subaylar buraya gelip halkı örgütlediler. İtalyanlar bu çetin direniş karşısında kıyılardan içeri giremediler bunu üzerine Çanakkale üzerinden İstanbul’a bir filo gönderip savaşı burada bitirmek istedilerse de bunda da başarılı olamadılar ancak Limni, Rodos ve 12 adayı işgal ettiler. Tüm bunların üzerine balkan harbinin başlamasıyla Osmanlı’nın iki cephede savaşmayı başaramayacağı için 18 ekim 1912 de Lozan kasabasında OUCHY (Uşi) Antlaşması imzalandı. Bu anlaşmaya göre Afrika’da ki Osmanlı toprakları İtalya’ya bırakıldı. 12 adalar balkan harbinin sonuna kadar, adaların güvenliği için İtalya’ya bırakıldı. Trablusgarp’ta halifeye bağlı dini bir görevli kalacak ve İtalyanlar kapitülasyonların kaldırılması için Osmanlıya yardım edecek.