Londra Konferansı, 27 Şubat 1921’den 12 Mart 1921 tarihleri arasında İtilaf devletleriyle, TBMM arasında gerçekleştirilmiş bir konferanstır.

[divider style=”normal” top=”20″ bottom=”20″]

Ankara Hükümeti’nin, Yunan ve Ermenilere karşı askeri başarısı diplomatik kazanımları beraberinde getirdi. Bu gelişmelerden tedirgin olan ittifak devletleri Sevr Anlaşması’nın uygulanması konusunda ümitsizliğe kapıldılar. Bu sebeple Sevr Anlaşması’nda bazı değişiklikler yapmaya karar verildi. Netice itibariyle Türkler konferansa çağrıldı görüşmelerin görünürdeki neden Anadolu’daki Türk-Yunan sorunu olarak gösterildne Konferansa davet İstanbul Hükümeti aracılıyla gelince başta Mustafa Kemal olmak üzere tepki almış ve özel olarak davet gelinceye kadar katılmama kararı alındığı gibi geç kalınma durumunun yaşanmaması içinde Bekir Sami Bey ve heyeti yola çıkarıldı fakat özel davet gelinceye kadar konferansa katılmamaları hususu dile getirildi.

12 Mart tarihinde bir anlaşmaya varılamadan konferans dağıldı. Nedeni ise değiştirilen anlaşma maddeleri Ankara’nın beklentilerinden çok uzak olmasıydı. Bekir Sami Bey hazır bulunan devlet idarecileriyle ikili anlaşmalar yaptıysa da Ankara hükümetinin onayı olmadığından Bekir Bey sıkıntıya düştü. Anlaşma yapılamamasına rağmen bu durum Ankara hükümetinin lehineydi. Çünkü Yeni hükümetle masaya oturuldu ve tüm dünya misakı milliyi tanıdı. Ayrıca Tevfik Paşa’nın Türk milletini temsil yetkiyi Ankara hükümetine bırakması siyasi açıdan son derece önemliydi.

Londra Konferansı’nın Önemi ve Sonuçları

Londra Konferansı ile yeni Türk Devleti’nin hukuki varlığı ve temsilcisi olan TBMM, İtilaf devletleri tarafından tanınmış ve kabul edilmiştir. Bu açıdan oldukça büyük önem taşımaktadır. Misak-ı Milli resmi olarak tüm dünyaya duyurulmuştur. Türk temsilcileri bu konferansa katılarak barıştan yana olduklarını kamuoyuna göstermişlerdir. Bu konferanstan sonra Yunan tarafı saldırı hazırlığına başlamış ve 2. İnönü Savaşı çıkmıştır.